Metodyka

Metodyka Wycen

	Podejście porównawcze 

Podejście to stosuje się zawsze w oparciu o analizę rynku wtórnego. W podejściu porównawczym, w zasadzie tam gdzie jest to uzasadnione i możliwe, wykorzystuje się następujące metody: metoda analizy trendu cen ofertowych, metoda porównania parami, metoda porównania bezpośredniego oraz jedna z metod bezpośredniej analizy rynku . Oszacowanie wartości przedmiotu wyceny bazuje na znajomości cen transakcyjnych (ofertowych) takich samych lub podobnych, porównywalnych obiektów. Jeżeli przyjęte do porównania obiekty nie są dokładnie takie same jak obiekt wyceniany, to przeprowadza się normowanie cen ofertowych, czyli koryguje się ceny w odniesieniu do zidentyfikowanych atrybutów. Korekty te wynikają najczęściej z różnic parametrów atrybutów generalnych którymi są: wyposażenie, model, wiek, przebieg, stan techniczny itp. Wycena w podejściu porównawczym wymaga dobrej znajomości rynku wtórnego oraz atrybutów rynkowych i jest bardziej czasochłonna od wyceny w podejściu kosztowym. 

       Podejście kosztowe

Podejście to oparte jest na zasadzie substytucji, tzn przyjmuje się założenie, że świadomy a więc poinformowany i zorientowany w warunkach rynkowych nabywca zapłaci maksymalną wartością środka lub megaukładu technicznego równą cenie budowy lub zakupu nowego obiektu o tej samej użyteczności. Jeśli przedmiot wyceny nie jest nowy to aktualny koszt obiektu nowego musi zostać pomniejszony o sumę odpowiadającą wszystkim formom utraty (ubytku, deprecjacji) wartości. Metodami szacowania w podejściu kosztowym są:metoda deprecjacji kosztu zastąpienia lub kosztu odtworzenia oraz metoda analizy wieku i okresu „życia”.

        Podejście mieszane

Podejście to oparte jest najczęściej na znajomości kosztu zastąpienia (odtworzenia) i/ bądź fragmentu trendu zmian cen ofertowych, bądź relacji wartości (metoda relacji wartości)


Źródło: Tadeusz Klimek, STANDARD wyceny wartości środków i megaukładów technicznych – wyd. styczeń 2010


Metodyka Oceny Zgodności

     Producenci ( lub jego upoważnieni przedstawiciele ), importerzy , dystrybutorzy maszyn i urządzeń są zobligowani do stosownej wiedzy czy wprowadzane do obrotu na rynku europejskim środki i megaukłady techniczne spełniają wymagania zasadnicze na zgodność z Dyrektywą Maszynową 2006/42/WE – dotyczy obiektów nowych i wyprodukowanych po 01.05.2004r. (data przystąpienia Polski do Wspólnoty Europejskiej). 

     Wszelkie środki i megaukłady techniczne wprowadzane do obrotu na rynku WE muszą posiadać oznaczenie CE – potwierdzające prawidłowe, bezpieczne i zgodne z obowiązującymi dyrektywami i normami zharmonizowanymi ich wykonanie. Ponadto producent, importer czy dystrybutor wraz z środkiem technicznym zobligowany jest dostarczyć instrukcje obsługi zawierającą wszelkie określone Dyrektywą Maszynową informacje. Producenci są w pełni odpowiedzialni za certyfikowanie zgodności wyprodukowanych przez nich maszyn z przepisami DM 2006/42/WE. 

     Właściciele, użytkownicy lub władający maszynami i urządzeniami są zobligowani do stosownej wiedzy czy środki i/lub megaukłady techniczne dostarczone, zabudowane, zainstalowane i uruchomione przez producenta a dopuszczane do eksploatacji przez użytkownika spełniają wymagania aktualnych przepisów. 

      Dotyczy to zarówno maszyn nowych jak i zmodernizowanych do stanu „jak nowa”. Niedopełnienie powinności z tym związanych, może skutkować poważnymi konsekwencjami dla przedsiębiorców, importerów oraz dystrybutorów maszyn i urządzeń.

OCENA ZGODNOŚCI MASZYN I URZĄDZEŃ W ZAKRESIE SPEŁNIENIA MINIMALNYCH WYMAGAŃ BHP 

       Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. 2002, Nr 191, poz. 1596) ze zm. (Dz. U. z 2003 r., nr 178, poz. 1745) stanowi, że maszyny nabyte przed 1 stycznia 2003 powinny być w terminie do 1 stycznia 2006 dostosowane do wymagań tego rozporządzenia. Ww. Rozporządzenie Ministra Gospodarki, oprócz minimalnych wymagań bezpieczeństwa odnoszących się do wszystkich maszyn, a dotyczących:

  • elementów i układów sterowania,
  • uruchamiania i zatrzymywania,
  • ochrony przed spadającymi lub odpadającymi elementami oraz emitowanymi gazami, pyłami i innymi czynnikami szkodliwymi,
  • ryzykiem pożaru, wybuchu oraz przewrócenia się maszyn,
  • oznakowania

określa także wymagania dotyczące organizacji pracy związanej z użytkowaniem maszyn i innych urządzeń technicznych.

      Niedopuszczalne jest wyposażanie stanowisk pracy w maszyny i inne urządzenia techniczne, które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności określonych w odrębnych przepisach.

Tak stanowi aktualnie art. 217 Kodeksu pracy. 

    Właściciele przedsiębiorstw eksploatujących środki i/lub megaukłady techniczne na terenie WE mają obowiązek ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, w szczególności pracowników i konsumentów, przede wszystkim w związku z ryzykiem wynikającym z użytkowania maszyn.

    Spełnienie minimalnych wymagań BHP na zgodność z Dyrektywą Narzędziową 2009/104/WE dotyczy maszyn używanych, naprawianych i modyfikowanych. 

   Pracodawca podejmuje konieczne środki zapewniające, aby sprzęt roboczy (maszyny, urządzenia, narzędzia lub instalacje użytkowane podczas pracy) udostępniany pracownikom w przedsiębiorstwie lub zakładzie był właściwy do wykonania pracy lub był odpowiednio przystosowany do tego celu i mógł być użytkowany przez pracowników bez szkody dla ich bezpieczeństwa i zdrowia. 

   Niedopełnienie powinności z tym związanych, może skutkować poważnymi konsekwencjami dla przedsiębiorców, właścicieli, użytkowników i władających środkami i/lub megaukładami technicznymi.